Σημείωση 60

Ο Ηρόδοτος (2.177) αναφέρει “είκοσι χιλιάδες κατοικημένες πόλεις” στην Αίγυπτο, την εποχή του Άμαση (έκτος προ Χριστού αιώνας). Ο αριθμός των τριάντα χιλιάδων που δίνει ο Διόδωρος ίσως είναι σωστός αν συνυπολογίσουμε τα χωριά. Μπορεί όμως να χρησιμοποιεί τον αριθμό που δίνει ο Θεόκριτος (17.82), ο οποίος είχε γεννηθεί γύρω στο 305 π.Χ. και είχε υπολογίσει, κατά τρόπο περίτεχνο, τριάντα τρεις χιλιάδες τριακόσιες τριάντα τρεις πόλεις και χωριά

Πίσω στην Δεύτερη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 59

Ο Πτολεμαίος Λαγός, στρατηγός του Μεγάλου Αλεξάνδρου, υπήρξε ο ιδρυτής της δυναστείας των Πτολεμαίων στην Αίγυπτο. Έγινε κυβερνήτης της Αιγύπτου λίγο μετά το θάνατο του Αλέξανδρου το 323 π.Χ., έγινε βασιλιάς το 305 και βασίλεψε μέχρι το 283 π.Χ.

Πίσω στην Δεύτερη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 58

Νησάκι στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας.

Πίσω στην Δεύτερη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 57

Η πρώτη σημαντική παράκτια πόλη δυτικά της Αλεξάνδρειας.

Πίσω στην Δεύτερη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 56

Εννοεί τον Καμβύση με τον στρατό του που χάθηκαν στην έρημο, όπως περιγράφεται στο Βιβλίο 16.46

Πίσω στην Δεύτερη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 55

Η λέξη Βάραθρα, που σημαίνει άνοιγμα που εξαφανίζει, δεν αφορά αποκλειστικά στην Αίγυπτο, αλλά σε όλες τις περιοχές που παρουσιάζουν παρόμοιες φυσικές δυνατότητες. Γνωστό είναι το Βάραθρο των Αθηνών (που ο ίδιος ο Διόδωρος αναφέρει παρακάτω), κοντά στο Λόφο των Νυμφών, ένας γκρεμός στον οποίον έριχναν τους καταδικασμένους εγκληματίες.

Πίσω στην Δεύτερη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 54

Οι Τρωγλοδύτες (οι “κάτοικοι των σπηλαίων”) τοποθετούνται από τον Διόδωρο κάπου κατά μήκος των ακτών της Ερυθράς Θάλασσας, και βόρεια μέχρι την Ελληνική πόλη Βερενίκη. Περιγράφονται αναλυτικότερα στο Βιβλίο 3.32

Πίσω στην Δεύτερη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 53

Ο Theodor Birt, στο βιβλίο του (Das antike Buchwesen, pp151 ff.) λέει ότι η φράση αυτή του Διόδωρου, που εμφανίζεται πολύ συχνά στα κείμενά του, χρησιμοποιείται γιατί μετά τη συγγραφή του έργου του, ο Διόδωρος περιέκοψε κάποιες παραγράφους με σκοπό το κάθε βιβλίο της ιστορίας του να έχει περίπου το ίδιο μέγεθος.

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 52

Οι Ευμολπίδες (απόγονοι του Εύμολπου) και οι Κήρυκες ήταν δυο επιφανείς οικογένειες της Αθήνας, υπεύθυνες για τις σημαντικότερες τελετές στην Αθήνα, τα Ελευσίνια Μυστήρια. Παστοφόροι ονομάζονταν στην Αίγυπτο οι ιερείς που κατά τις ιερές πομπές κρατούσαν στα αγάλματα των θεών.

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 51

Στο σημείο αυτό το αρχαίο κείμενο είναι χαμένο. Προφανώς ο Διόδωρος αναφέρεται στον Κέκροπα που θεωρείτο ο πρώτος βασιλιάς της Αθήνας και, κατά το μύθο, στο κάτω μέρος του σώματός του ήταν φίδι.

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 50

Ο Όμηρος στην Ιλιάδα (2.552) τον αποκαλή Πετέα

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 49

τεχνήτες

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 48

Πιθανόν να εννοείται το Ορφικό “Κοσμικόν Ωόν” από το οποίο προέρχεται κάθε μορφή ζωής, σύμφωνα με την Ορφική φιλοσοφία.

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 47

Εννοεί τον ποταμό Δούναβη

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 46

Σύμφωνα με τον Ψεύδο-Ερατοσθένη (Καταστερισμός 33) το μεγάλο αστέρι στο κεφάλι του αστερισμού του Μεγάλου Κυνός, ο Σείριος, ονομάζεται και Ίσις.

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 45

Οι Πτολεμαίοι, μετά το 300 π.Χ., διέδωσαν τη λατρεία της Ίσιδας σε όλη τη Μεσόγειο. Την εποχή του Διόδωρου η λατρεία της είχε εξαπλωθεί σε όλες τις σημαντικές πόλεις στη Μεσόγειο.

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 44

Αναφέρεται στο γεγονός ότι οι ασθενείς πέρναγαν μια νύχτα στο ιερό του θεού ο οποίος τους επισκεπτόταν στον ύπνο τους και τους θεράπευε. Μια παρόμοια σκηνή υπάρχει στο έργο Πλούτων του Αριστοφάνη.

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 43

Σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία, ο Ηρακλής έζησε την εποχή του Λαομέδωνα, πατέρα του Πρίαμου, του βασιλιά της Τροίας και με τη βοήθεια του Ποσειδώνα έχτισε για τον Λαομέδωνα τα τείχη της Τροίας.

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 42

“Επιφάνεια” ονομάζεται η παρουσία με σάρκα και οστά του θεού Απόλλωνα, ο οποίος κάθε δεκαεννέα χρόνια κατά την εαρινή ισημερία, φανερωνόταν στους Υπερβόρειους.

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 41

Οι αρχαίοι ονόμαζαν το νησί Φίλαι “Το Διαμάντι Της Αιγύπτου”. Για τους αρχαίους Αιγυπτίους ήταν χώρος ιερός. Τα υπέροχα όμως μνημεία που βλέπουμε μέχρι και σήμερα στο νησί αυτό είναι έργα των Πτολεμαίων στη διάρκεια των δυο τελευταίων αιώνων προ Χριστού, αλλά και των Ρωμαίων αυτοκρατόρων των δυο πρώτων αιώνων μετά Χριστό. Από τότε που χτίστηκε το φράγμα του Ασουάν, τα μνημεία, και το νησί Φίλαι, είναι κάτω από την επιφάνεια του νερού, εκτός από τους μήνες Ιούλιο-Οκτώβριο.

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 40

Ο Ανταίος ήταν γίγαντας στη Λιβύη, γιος του Ποσειδώνα και της Γαίας. Έπαιρνε δύναμη κάθε φορά που άγγιζε τη Γη. Τον σκότωσε ο Ηρακλής κρατώντας τον στον αέρα

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 39

Ο Αιγυπτιακός ζύθος που οι Έλληνες θεωρούσαν κατώτερο ποτό

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 38

Πρόκειται για αυτό που σήμερα ονομάζουμε Περσικό Κόλπο και Ινδικό Ωκεανό, και όχι τη σημερινή Ερυθρά Θάλασσα.

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 37

Οδύσσεια, 14.258. Μετάφραση Αργύρη Εφταλιώτη

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 36

Ο Θεός Μίνης ή Μήνης ή Μήνας ταυτίζεται συνήθως με τον Πάνα. Βλέπε Ηρόδοτο, 2.46

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 35

Ομηρικοί Ύμνοι, Ύμνος εις Διόνυσον 1.8-9, μετάφραση συγγραφέα

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 34

Πρόκειται για το Βούσιρι, όπως λέει ο ίδιος ο Διόδωρος στο κεφάλαιο 49

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 33

Θεσμοφόρος = αυτός/αυτή που θεσπίζει νόμους, νομοθέτης

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 32

Το ημερολόγιο των Αιγυπτίων είχε δώδεκα μήνες των τριάντα ημερών. Για να διορθώσουν κάπως το αστρονομικό έτος, έβαζαν εμβόλιμα πέντε ημέρες στο τέλος κάθε έτους, τις λεγόμενες επαγόμενες

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 31

Ομήρου Οδύσσεια, 17.485-7, μετάφραση Αργύρη Εφταλιώτη

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 30

Ομήρου Ιλιάς, μετάφραση Ιάκωβου Πολυλά. Τηθύς ήταν η σύζυγος του Ωκεανού.

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 29

Η φράση εμφανίζεται σε πολλά σημεία στην Ιλιάδα και την Οδύσσειας

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 28

Έτσι εμφανίζεται πάντα ο Διόνυσος

Σημείωση 27

Ομήρου Οδύσσεια, 12.323, μετάφραση Αργύρη Εφταλιώτη

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 26

Τα φυτά αυτά περιγράφονται εκτενέστερα στο κεφάλαιο 34. Η “ρίζα του καλαμιού” στο κεφάλαιο 80, όπου δίνεται και ο τρόπος παρασκευής φαγητού από αυτή. “Κορσαίο” είναι ο κορμός του Αιγυπτιακού λωτού.

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 25

Ο G. Busolt, στο βιβλίο του "Diodor's Verhältniss z. Stoicismus," ( Η σχέση του Διόδωρου με τον Στωικισμό) αποδίδει το μεγαλύτερο μέρος αυτού του προλόγου του Διόδωρου στον Ποσειδώνιο, αλλά θεωρεί ότι τόσο αυτή όσο και η προηγούμενη παράγραφος περιέχουν σαφείς Επικούρειες επιδράσεις. Οπωσδήποτε, η φιλοσοφία του Διόδωρου, αν μπορούμε να αποκαλέσουμε έτσι τις σκέψεις του, είναι ερανιστική.

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 24

Η έννοια ότι η γη και ο άνθρωπος (δηλαδή ο κόσμος, η το σύμπαν) υπήρξαν ανέκαθεν, προέρχεται από τον Αριστοτέλη και τους Περιπατητικούς και υποστηρίχθηκε από τον Θεόφραστο κατά του Ζήνωνα, του ιδρυτού της Σχολής των Στωικών. Η θεωρία του Θεόφραστου παρουσιάζεται στο έργο του Φίλωνα του Ιουδαίου “Περί αέναου κόσμου”.

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 23

Εδώ ο Διόδωρος αναφέρεται στους λεγόμενους “διασκευαστές” ή “δοξοφράφους” των οποίων τα έργα είναι συρραφές – ή και αντιγραφές – παλαιοτέρων. Στο Βιβλίο μ' (τεσσαρακοστό),ο Διόδωρος παρατηρεί ότι ένα μέρος του έργου του κυκλοφόρησε πριν εκδοθεί αλλοιώθηκε από κάποιους διασκευαστές. Κάτι τέτοιο δεν τεκμηριώνεται ιστορικά.

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 22

Απολλόδωρος ο Ρόδιος: Φιλόσοφος και ιστορικός του δεύτερου π.Χ. αιώνα. Το έργο του Χρονολογίαι καλύπτει την περίοδο από το 1184 μέχρι το 119 π.Χ. Με το ίδιο όνομα υπάρχει το έργο του Κάστορα του Ρόδιου, ο οποίος έζησε κατά τον πρώτο π.Χ. αιώνα, και ο οποίος χρονολογεί μέχρι το 60 π.Χ. Εικάζεται ότι ο Διόδωρος χρησιμοποιεί και αυτό το έργο, για τις περιόδους των Τρωικών πολέμων και για την περίοδο από το σημείο που σταματά ο Απολλόδωρος.

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 21

Στην επόμενη παράγραφο υπάρχουν αναλυτικότερες χρονολογίες για τα γεγονότα αυτά. Βλέπε επίσης την Εισαγωγή.

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 20

Σχετικά με τη θεματολογία της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου, βλέπε την Εισαγωγή

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 19

Το Αργύριο στη Σικελία ήταν αποικία των Μεγαρέων και η γλώσσα των κατοίκων του – όπως σε όλη τη Σικελία – ήταν τα Ελληνικά. Για τη σχέση του Διόδωρου με τη Λατινική γλώσσα, βλέπε την Εισαγωγή.

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 18

Σχετικά με τα ταξίδια του Διόδωρου κατά την προετοιμασία για τη συγγραφή της ιστορίας του, βλέπε την Εισαγωγή.

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 17

Οι διάδοχοι είναι αυτοί που πήραν την εξουσία στις περιοχές κυριαρχίας των Μακεδόνων μετά το 323 π.Χ., και δημιούργησαν ξεχωριστά κράτη. Οι Επίγονοι είναι οι διάδοχοι των διαδόχων.

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 16

Εδώ ο Διόδωρος προφανώς εννοεί, κατά πάσα πιθανότητα, τον Ηρόδοτο, ο οποίος δεν αναφέρει χρονολογίες, τον Αναξιμένη από την Λάμψακο, που περιορίζεται στην Ελληνική ιστορία (όπως δείχνει και ο τίτλος του έργου του “Ελληνικά”), και τον Εύφορο από την Κύμη ο οποίος παραλείπει την μυθολογική περίοδο και του οποίου ο θάνατος σταμάτησε το έργο του το 340 π.Χ.

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 15

Εδώ ο Διόδωρος αναφέρεται στο δόγμα των Στωικών περί “παγκόσμιας συγγένειας και κοινής καταγωγής” όλων των ανθρώπων

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 14

Ομήρου Οδύσσεια, α-3, μετάφραση Αργύρη Εφταλιώτη. Οι αρχαίοι συγγραφείς παρεμβάλλουν συχνά Ομηρικά εδάφια, χωρίς μάλιστα να τα επισημαίνουν, αφού όλοι οι μορφωμένοι αναγνώστες γνώριζαν καλά τα Ομηρικά έπη. Εμείς, στο βαθμό που τα εντοπίζουμε, τα επισημαίνουμε και παραθέτουμε γνωστές, λογοτεχνικές, μεταφράσεις.

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 13

Εδώ ο Διόδωρος σκόπιμα συνδέει τις δυο έννοιες της λέξης “κοινός” που σημαίνει 'παγκόσμιος' αλλά και 'ο αναφερόμενος σε όλη την κοινωνία'

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημε,ιωση 12

Για το θέμα αυτό δεν υπάρχει ειδικό κεφάλαιο

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 11

Για το θέμα αυτό δεν υπάρχει ειδικό κεφάλαιο

Πίσω στην Πρώτη Μερίδα του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 10

Στο σημείο αυτό συμφωνώ απολύτως με τον Jacoby ο οποίος στο βιβλίο του F. Gr. Hist. 2, B D, σελ. 356 λέει ότι ο Διόδωρος, στο Βιβλίο 10 χρησιμοποιεί κυρίως το Έργο του Θεόπομπου, αλλά έχει συμπεριλάβει στοιχεία από τα έργα των Έφορου και του Ξενοφώντος. Επίσης συμφωνώ με τον Holm στο συμπέρασμα του στο βιβλίο του Geschichte Siciliens, 2, σελ.369, ότι: "dass Diodor nicht bloss mit der Scheere gearbeitet hat, sondern auch mit der Feder und mit dem Kopf." δηλαδή: ο Διόδωρος δεν δούλευε απλά με το ψαλίδι, αλλά με την πέννα του και το μυαλό του.

Πίσω στην Εισαγωγή του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 9

Ο Πλίνιος (Εισαγωγή 25) εκθειάζει τον ευθύ υπαινιγμό στον τίτλο του έργου του Διόδωρου: Apud Graecos desiit nugari Diodorus et Βιβλιοθήκης historiam suam inscripsit.

Πίσω στην Εισαγωγή του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 8

Ο Διόδωρος είχε προφανώς αναθεωρήσει τον πρόλογο του έργου του αφού το είχε τελειώσει (βλέπε 1.4.6). Επίσης λέει ότι λυπάται για το γεγονός ότι ένα μέρος του έργου του είχε φτάσει στο κοινό πριν ο ίδιος το αναθεωρήσει (40.8). Η επίσημη έκδοση του έργου έγινε, πιθανότατα, το 49 π.Χ. Τα γραφόμενα αυτά του Διόδωρου έχουν αμφισβητηθεί από πολλούς. Οι Schwatz και Beloch ισχυρίζονται με επιχειρήματα ότι ο Διόδωρος ήθελε με τον τρόπο αυτόν να προτρέψει το κοινό να αγοράσει εκ νέου το αναθεωρημένο έργο του.

Πίσω στην Εισαγωγή του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 7

Βλέπε κεφάλαιο 1.3.2, όπου διαχωρίζει τους πολέμους “μεμονωμένους ενός συγκεκριμένου έθνους ή κράτους” από τα “παγκόσμια γεγονότα”. Ο ίδιος διαχωρισμός γίνεται στο κεφάλαιο 1.4.6, ενώ με τις ίδιες λέξεις (αι κοιναί πράξεις) περιγράφει την Παγκόσμια Ιστορία του Έφορου (4.1.3).

Πίσω στην Εισαγωγή του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 6

Τις ίδιες ακριβώς λέξεις χρησιμοποιεί ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς (1.6) περιγράφοντας την ιστορία του Τίμαιου.

Πίσω στην Εισαγωγή του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 5

Ένα μέρος τουλάχιστον της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου πρέπει να δημοσιεύτηκε γύρω στο 49 π.Χ., αλλά είναι λογικό να υποθέσουμε ότι ο ίδιος έκδωσε το έργο του,στην ολότητά του, ανάμεσα στα έτη 36 και 30 π.Χ.

Πίσω στην Εισαγωγή του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 4

Ο Σουίδας γράφει: “γέγονε [ο Διόδωρος] δε επί των χρόνων του Αυγούστου Καίσαρος και επάνω” Με το όνομα “Σουίδας” είναι γνωστός ένας Βυζαντινός λεξικογράφος (10ος αι. μ.Χ.) και το ομώνυμο λεξικό του. Η νεότερη φιλολογική όμως έρευνα απέδειξε ότι το όνομα Σουίδας είναι κακή απόδοση του σωστού "Σούδα" (η) και ότι το περίφημο αυτό λεξικό δε συντάχτηκε από ένα, αλλά από πολλά πρόσωπα.

Η ονομασία λοιπόν του λεξικού όχι μόνο δεν υποκρύπτει το όνομα κάποιου λεξικογράφου, αλλά είναι και μεταφορική. Η αρχική λέξη "σούδα" σημαίνει έντεχνη οικοδομή και μεταφορικά ο τίτλος του λεξικού "Σούδα" δηλώνει εκτεταμένη, κοπιαστική, καλοσχεδιασμένη και χρήσιμη οικοδομή. Και πραγματικά η "Σούδα" είναι το πληρέστερο ελληνικό λεξικό και το χρησιμότερο βοήθημα για την ελληνική, ρωμαϊκή και ανατολική αρχαιογνωσία. Η σύνταξή του στηρίχτηκε στα λεξικογραφικά και γραμματικά έργα της αρχαιότητας, καθώς επίσης και σε συγγραφείς, ποιητές και σχόλια. Η πρώτη έκδοση του λεξικού έγινε το 1499 στο Μιλάνο από το Δημήτριο Χαλκοκονδύλη και ακολούθησαν πολλές άλλες.

Πίσω στην Εισαγωγή του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 3

Ο Κάσσιος Δίος (49.12) λέει ότι μετά την ήττα του Σέξτου Πομπήιου και την ταπείνωση του Λεπίδου το 36 π.Χ., ο Οκταβιανός πράγματι κατέστρεψε κάποιες πόλεις στη Σικελία, χωρίς να καθορίζει ποιες. Το Ταυρομένιο πρέπει να ήταν μια από αυτές.


Το Ταυρομένιο (η σημερινή Taormina, μικρή αλλά πολύ προσφιλής στους τουρίστες πόλη στην ανατολική ακτή της Σικελίας, στην επαρχία της Messina) ιδρύθηκε από αποίκους από τη Νάξο το 832 π. Χ., όπως βεβαιώνει ο Στράβωνας, αλλά και άλλοι αρχαίοι ιστορικοί. Το Ταυρομένιο έγινε γρήγορα η σημαντικότερη πόλη στην ανατολική ακτή της Σικελίας και όταν, το 345 π. Χ., ο Τιμολέων ο Κορίνθιος, ανταποκρινόμενος στην έκκλησή τους, έσπευσε να βοηθήσει τους Συρακούσσιους στον αγώνα τους κατά των Καρχηδονίων (που έλεγχαν τα στενά της Μεσσήνης), αποβίβασε το στρατό του πρώτα στο Ταυρομένιο. 
Τον 4ο π. Χ. αιώνα, η πόλη ευτύχησε να απολαύσει την συνετή διακυβέρνηση δημοφιλών ανδρών, μεταξύ των οποίων και ο περίφημος Ανδρόμαχος - σε αντίθεση με τις τυραννικές διακυβερνήσεις των άλλων πόλεων (ελληνικών αποικιών) στη Σικελία, ο οποίος καλωσόρισε τον Τιμολέωντα και τον διευκόλυνε να ο πραγματοποιήσει το σκοπό του

Πίσω στην Εισαγωγή του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 2

Το 57 π.Χ. ο Αιγυπτιακός όχλος εκδίωξε από το θρόνο τον Πτολεμαίο Αυλητή αλλά τον αποκατάστησε ο Ρωμαίος στρατηγός Γαβρίνιος το 55

Ο Πτολεμαίος ΙΒ' (ο Δωδέκατος, 117-51 π. Χ.) είναι γνωστός και ως Φιλοπάτωρ, ή Νέος Διόνυσος, ή Αυλητής ή Νόθος. Αυλητής ονομάστηκε γιατί τα μάγουλά του ήταν φουσκωμένα, όπως είναι συνήθως τα μάγουλα όσων φυσούν τον αυλό. Ήταν επίσης νόθος γιος του Πτολεμαίου Θ' (ένατου) του Σωτήρος. Ο ίδιος δήλωνε ότι μητέρα του ήταν η Κλεοπάτρα Δ' (τέταρτη), πρώτη γυναίκα του πατέρα του. Ο Πτολεμαίος Σωτήρ είχε δύο γυναίκες, η πρώτη γέννησε τρεις θυγατέρες: την Κλεοπάτρα ΣΤ' (έκτη), τη Βερενίκη Δ' και την Κλεοπάτρα Ζ' (έβδομη). Η δεύτερη γυναίκα του γέννησε μια κόρη και δυο γιους: την Αρσινόη Δ', τον Πτολεμαίο ΙΓ' (δέκατο τρίτο) και τον Πτολεμαίο ΙΔ' (δέκατο τέταρτο). Επομένως εικάζεται ότι ο Πτολεμαίος Αυλητής γεννήθηκε από κάποια σκλάβα, θεραπαινίδα του πατέρα του.

Ο Πτολεμαίος Αυλητής βασίλευσε από το 80-58 π. Χ. και από το 55 μέχρι το θάνατό του το 51 π. Χ. Σε γενικές γραμμές περιγράφεται σαν αδύναμος, αναποφάσιστος, πότης και μουσικόφιλος.

Πίσω στην Εισαγωγή του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη

Σημείωση 1

Αυτολεξεί, ο Άγιος Ιερώνυμος λέει: “Diodorus Siculus Graecae scriptor habetur (σελίδα 155, έκδοση Helm). Προφανώς το 49 π.Χ. εκδόθηκε για πρώτη φορά ένα τουλάχιστον μέρος της ιστορίας του.

Ο Άγιος Ιερώνυμος, ή Ευσέβιος Σωφρόνιος Ιερώνυμος, στα λατινικά Eusebius Sophronius Hieronymus (347 – 420 μ. Χ.) ήταν Χριστιανός ιερέας και και απολογητής (δηλαδή οπαδός της λογικής εξήγησης της Χριστιανικής πίστης), γνωστός κυρίως από την μετάφραση του Ευαγγελίου στα λατινικά, το 382, με την προτροπή του πάπα Δαμάσου, που ονομάστηκε Vulgate (= μετάφραση) και έγινε η επίσημη έκδοση της Βίβλου στην καθολική εκκλησία. Η Vulgate αποτελεί μετάφραση από τα ελληνικά της Καινής Διαθήκης και από Ιουδαϊκά της Παλαιάς Διαθήκης. Αποτελείται από εβδομήντα έξι βιβλία, σαράντα έξι της Παλαιάς Διαθήκης, είκοσι επτά της Καινής και τρία Απόκρυφα.

Πίσω στην Εισαγωγή του Πρώτου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διόδωρου Σικελιώτη